Samenloop van omstandigheden......
Door: DienyWinter
Blijf op de hoogte en volg Dieny
10 Juli 2010 | Nederland, Brunssum
Hoi familie, vrienden,
Ik wil jullie de volgende ervaring die ik heb opgedaan niet onthouden, hij is zo mooi ….!!!.
Iets wat je doet als je je wil voorbereiden op een reis is lezen, veel lezen, reisboeken, DVD’s kijken enz. maar ook reisverslagen.
Via mijn Reiki-master Patrick, die zelf ook in Tibet is geweest, heb ik veel informatie en boeken te leen gekregen om me voor te bereiden. Hierbij zat ook een boek dat me enorm heeft geraakt, nl.: “Mijn weg leidt naar Tibet” van Sabriye Tenberken.
Het boek beschrijft de tocht naar en door Tibet, die de toen 26-jarige blinde Duitse heeft gemaakt, met als doel daar een project op te starten voor blinde kinderen.
Door het lezen van het boek groeide mijn respect voor deze vrouw, diep respect voor de wijze waarop zij zich inzet voor de medemens.
Gaandeweg kwam bij mij de gedachte op: “ik wil iets doen”. Die gedachte laat me niet los.
Tijdens het theedrinken na de yogales kwam ik in gesprek met Mieke. Haar zoon woont in China en is getrouwd met een Chinese. Ik vroeg haar: “Ben jij al eens in Tibet geweest”.
“Nee” zei ze ”maar ik heb wel kennissen die regelmatig in Tibet komen en daar diverse projecten hebben opgezet voor blinde kinderen.” Mijn mond viel van verbazing open en ik kon het niet vatten dat het inderdaad om dezelfde Sabriye gaat als van het boek.
Nog verbaasder was ik toen Mieke me zei dat ze me in contact kon brengen met Paul, de (Nederlandse) partner van Sabriye.
Ja…. je kunt het misschien al wel raden. Toen ik van Mieke het mailadres van Paul kreeg heb ik de stoute schoenen aangetrokken en hem gemaild. Ik heb hem verteld dat ik graag hun project als mijn donatiedoel wil zien en dat Jürgen en ik (als het in het reisprogramma past) graag de blindenschool in Lhasa zouden willen bezoeken.
Bijna dezelfde dag kreeg ik een mail van Paul terug. Hij en Sabriye vonden het een fijn gebaar en hij gaf tevens aan dat wij zeker welkom zijn in de school in Lhasa.
In november hoop ik mijn 60ste verjaardagsfeest te kunnen vieren. Als voorstel voor een kado wil ik nl. een donatie vragen, aangezien ik zo’n beetje alles heb wat mijn hartje begeert en ik me een gelukkig en tevreden mens voel met een goede gezondheid. Als dank hiervoor wil ik deze donatie schenken aan een goed doel, welk in verbinding staat met Tibet, vandaar ……
Is dit toeval?????……………
Groetjes, Dieny
p.s. het nummer van het boek (indien ik je geïnspireerd heb) is ISBN 978-90-5831-450-5, tevens info op www.braillewithoutborders.org
Ik wil jullie de volgende ervaring die ik heb opgedaan niet onthouden, hij is zo mooi ….!!!.
Iets wat je doet als je je wil voorbereiden op een reis is lezen, veel lezen, reisboeken, DVD’s kijken enz. maar ook reisverslagen.
Via mijn Reiki-master Patrick, die zelf ook in Tibet is geweest, heb ik veel informatie en boeken te leen gekregen om me voor te bereiden. Hierbij zat ook een boek dat me enorm heeft geraakt, nl.: “Mijn weg leidt naar Tibet” van Sabriye Tenberken.
Het boek beschrijft de tocht naar en door Tibet, die de toen 26-jarige blinde Duitse heeft gemaakt, met als doel daar een project op te starten voor blinde kinderen.
Door het lezen van het boek groeide mijn respect voor deze vrouw, diep respect voor de wijze waarop zij zich inzet voor de medemens.
Gaandeweg kwam bij mij de gedachte op: “ik wil iets doen”. Die gedachte laat me niet los.
Tijdens het theedrinken na de yogales kwam ik in gesprek met Mieke. Haar zoon woont in China en is getrouwd met een Chinese. Ik vroeg haar: “Ben jij al eens in Tibet geweest”.
“Nee” zei ze ”maar ik heb wel kennissen die regelmatig in Tibet komen en daar diverse projecten hebben opgezet voor blinde kinderen.” Mijn mond viel van verbazing open en ik kon het niet vatten dat het inderdaad om dezelfde Sabriye gaat als van het boek.
Nog verbaasder was ik toen Mieke me zei dat ze me in contact kon brengen met Paul, de (Nederlandse) partner van Sabriye.
Ja…. je kunt het misschien al wel raden. Toen ik van Mieke het mailadres van Paul kreeg heb ik de stoute schoenen aangetrokken en hem gemaild. Ik heb hem verteld dat ik graag hun project als mijn donatiedoel wil zien en dat Jürgen en ik (als het in het reisprogramma past) graag de blindenschool in Lhasa zouden willen bezoeken.
Bijna dezelfde dag kreeg ik een mail van Paul terug. Hij en Sabriye vonden het een fijn gebaar en hij gaf tevens aan dat wij zeker welkom zijn in de school in Lhasa.
In november hoop ik mijn 60ste verjaardagsfeest te kunnen vieren. Als voorstel voor een kado wil ik nl. een donatie vragen, aangezien ik zo’n beetje alles heb wat mijn hartje begeert en ik me een gelukkig en tevreden mens voel met een goede gezondheid. Als dank hiervoor wil ik deze donatie schenken aan een goed doel, welk in verbinding staat met Tibet, vandaar ……
Is dit toeval?????……………
Groetjes, Dieny
p.s. het nummer van het boek (indien ik je geïnspireerd heb) is ISBN 978-90-5831-450-5, tevens info op www.braillewithoutborders.org
-
11 Juli 2010 - 18:34
Marga:
Lieve Dieny, ook mijn mond viel open van verbazing. Charlotte en ook Eline hebben in hun middelbare schooltijd allebei in de commissie AA gezeten, die door het jaar veel akties op touw zette om geld te werven voor goede doelen. Hun hoofddoel is al jaren Sabrye en Paul met hun blindenschool. Dus ik weet al jaren van hun bestaan. Er is ook een prachtige documentaire over een bergbeklimming met Sabrye en haar blinde leerlingen. Blind Sight, die moet je zien!!. Een van mijn vriendinnen uit de straat, ze was niet op mijn feestje, want op vakantie, is als docente op mijn dochters school ook altijd bij AA betrokken geweest. Zij en haar man hebben vorig jaar de blinenschool van Sabrye en Paul bezocht met de donatie van hun 40 jarig huwelijksfeest en hebben enthousiast per brief en foto's hun ontmoeting op die school vastgelegd. En nu kan ik voor misschien wel de 6de keer doneren aan hetzelfde doel. Wat is dit leuk en toevallig.
Liefs, Marga -
17 Juli 2010 - 09:03
Dick:
Lieve Dieny, nu terug van vakantie lees ik je eerste aanzet tot dit mooie doel. Ik hoef aan Marga's verhaal niets toe te voegen maar het zal je niets verbazen dat dus ook ik blij verrast was door je keuze. Jaren geleden was er al eens een mooie documentaire over deze Sabrye en haar Nederlandse man op de tv. Het maakte toen ook op mij diepe indruk. Hoe kan een blinde vrouw tegen de toen in Tibet heersende opvatting in (blinde kinderen hadden geen enkele kans) toch een school oprichten voor deze blinden.
Veel succes met deze actie en je voorbereidingen en vooral veel voorpret.
lieve groet, Dick
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
