De dag van ons leven! (24-09-2010)

Hallo luitjes,

Tijdens het eten gisterenavond treffen we een vrouw die al 5 dagen in het hotel moet blijven vanwege hoogteziekte. We komen aan de praat en al gauw wordt het heel "bekend" en amicaal. Ik vertel haar van de blindenschool, waarna zij enthousiast reageert en we besluiten om de dag erna niet mee te gaan met de groep maar naar de blindenschool te gaan en de Jokhang-tempel op eigen houtje te bezichtigen. We spreken af voor de volgende morgen.

Tijdens het ontbijt (gisteren dus) vertel ik onze reisleidster dat we niet meegaan en ik verheug me erop om ons "ding" te doen.
We bellen met de school, die amper 10 min. verwijdert is van ons hotel. Wij kunnen om 14.00 uur terecht.
Dan gaan we 's-morgens maar de Jokhang-tempel bekijken.
Na even zoeken vinden we de ticketverkoop en sluiten we aan bij een Amerikaanse groep om iets uitleg te krijgen.
Geweldig wat mooi en indrukwekkend. Vooral als we op het dak van de tempel staan. Hier krijg ik eindelijk tijd om mijn "ding" te doen. Ik voel me helemaal happy. Met een groep is leuk, maar we krijgen weinig tijd om zelf iets te ondernemen, dus vandaar.
Alyt (de vrouw die met ons mee is) zegt dat ze geniet als ze ziet hoezeer ik straal en blij ben met deze dag. Ook Jurgen vindt het geweldig, heel indrukwekkend. Dit is heerlijk relax.

Na een kleine lunch op onze hotelkamer gaan we richting school. Inmiddels hebben we van diverse personen spullen gekregen die we bij de school af mogen geven.
Wat er dan gebeurt is met geen pen te beschrijven. De school ligt ietwat verstopt, maar een aardige vrouw brengt ons erheen. Zij is erg vriendelijk en zegt het zeer te waarderen dat we naar de school gaan.

Hier aangekomen wordt de poort door een blinde jongen opengemaakt en wat we dan zien..... we staan met z'n drietjes met kippevel en tranen in ons ogen. We krijgen uitleg van dezelfde jongen en worden rondgeleid. Gewoonweg fantastisch wat hier gepresteerd wordt. De kinderen komen hier al op jonge leeftijd en krijgen direct geleerd om zelfstandig te functioneren, ondanks hun handicap. Je ziet dat ze ondanks blindheid, happy zijn. Ze worden hier geaccepteerd en gewaardeerd om wie ze zijn niet om wat ze zijn, nl. blind. Er vloeit hier zoveel positieve energie, geweldig gewoon.
De kinderen krijgen al vlot braille geleerd, in drie talen, Chinees, Tibetaans en Engels. Hierna kunnen ze zelfs een vak leren. We zijn helemaal van ons apropos.
We geven nog een donatie en kopen T-shirt en een cap van de stichting.

Helemaal aangedaan en met tranen in de ogen besluiten we in de stad iets te gaan drinken om deze mooie en bijzondere dag goed af te sluiten. Inmiddels is er met Alyt een heel speciale band ontstaan en drukken we haar op het hart om contact te blijven houden. Morgen gaan wij verder en gaat zij zich weer bij haar groep voegen.

Deze dag was er een om nooit te vergeten voor alle drie.....